Użytkownik ocenił pracę na 5
Piękny
I nic więcej
Cicho
By nie zniszczyć szeptu tak pięknie splecionych słów

Użytkownik ocenił pracę na 5
zmysłami rozkołysanymi
do granic możliwości
zatracam się
w tańczących biodrach

Zmysły, taniec, alkohol i jeszcze raz zmysły. Coś mnie zawsze intryguje w twojej pijanej do granic świadomości poezji. Piszesz, pijesz... pijesz, piszesz. Pisząc pijesz, pijąc piszesz itp... Podmiot liryczny, jak mniemam jest pod wpływem Absyntu.


płynna zieleń pieni się
w źrenicach
spędzając mój sen na rzęsy
staje w oczach
jak zapałka pod powieką
hamuje śnienie

Alkohol daje energię, spędza z powiek sen, nie pozwala opaść z sił, ale czy na pewno jego wpływ jest aż taki zbawienny? Daje wizje, sny i zniekształca świat, pokazuje lęki i pragnienia, czyni z nas dzieci.

ni kropli
nie uronić
ni myśli
rozlać w spragnionych wargach
językiem zielonym od snów
rozprowadzić
do wrzenia w tęczówkach
zachwyconych
twoim sposobem rozbierania

Kiedy pojawia się trunek mocniejszy i wyskokowy na scenę wchodzi też ona, obłudna i bezpruderyjna erotyka, spita jak wszytko, spita jak świat.

Podsumujmy tą libację. Podobało mi się, dzięki tej poezji, w chwili lekkiego załamani i w dobie depresji, mam kaca mentalnego, spiłem się tą poezją. pozdrawiam. Salem