Dziś pochylona nad Twoim mieniem pełna zadumy i bólu odmawiam kilka prostych słów błagalnej modlitwy Choć wiem, że nie wstaniesz że się nie podniesiesz jedynie serca biciem połączysz się z myślami, dawno umarłymi Zza kamiennej płyty zerka barwny cień ulany z krwawych łez mrocznej melancholii Leżysz tuż pod lasem wśród pachnących liści w zamkniętej przestrzeni pod opieką jaśminu Płoną znicze wiatr unosi stęchłe liście a wierzbowe witki głaszczą Twoje serce Dobranoc... jeszcze się usta nie domknęły by powiedzieć, jak bardzo mi Ciebie brak

Płeć: kobieta
Ocena: 5.833
Liczba komentarzy: 3    
Data dodania: 02.11.2008r.

Skryta_w_Snach Użytkownik wpmt 25 04 2013 (13:54:45)

Użytkownik ocenił pracę na 6
Przepiękny.

Barwinka Użytkownik 17 03 2009 (22:59:02)

Użytkownik ocenił pracę na 6
Fenomenalny wiersz,budowa jak najbardziej poprawna.Twój utwór wstrząsnął mną do głębi.Widać ,że pochodzi prosto z serca.Z czystym sumieniem daję 6.

Andzia838 Użytkownik 02 01 2009 (14:14:58)

Wiersz jest piękny, aż mi dreszcz przeszył serce, gdy przeczytałam go kolejny raz... Wiem, że to nie tylko wiersz, to coś więcej. Dokładnie ukazałaś swoją miłość do dziadka. Pięknych słów użyłaś, ostatnie trzy strofy są absolutnie piękne! bardzo mnie poruszyły. Bez wątpienia 6.