Wiersz jest znacznie, znacznie lepszy. Cieszę się, że usiadłaś nad nim raz jeszcze, to się ceni, zwłaszcza jeśli widać postępy. Jeśli mogłabym wskazać Ci jeszcze trzy miejsca, które można by korzystniej ująć, to będzie to:



Wyrzucenie delikatnie na koniec wersu oraz wzmocnienie akcentu myślnikiem jest fajne. Natomiast gryzie pogrubiona inwersja (uśmiech jest tu dopełniaczem, więc zgodnie z polską składnią powinien znaleźć się za orzeczeniem - wyrzeźb). Odnośnie inwersji - kiedyś na spotkaniu poetyckim spotkałam się z opinią, że współcześnie się jej po prostu nie używa, a przynajmniej - nie powinno się jej nadużywać, zwłaszcza jeśli jest się na początku drogi. Myślę, że to dobra rada.



Brak sensu. Inwersja Cię zgubiła. Dlaczego oczy mają być w jeziorze? Btw. coś może być NA tafli, a nie W.



Kolizja osób (czasownik: żyć). Ten kawałek to zdecydowanie trzecia osoba. Użycie pierwszej, jak wyżej, byłoby uzasadnione, gdybyś zdanie zbudowała w ten sposób:

Widzisz jak ja - pozornie nieprzydatny
kawałek starego drzewa - żyję?

Nota bene nie czasem drewna?

Zaakceptuję pracę, ponieważ uważam, że wiersz nadaje się już do publikacji - jeśli nie masz nic przeciwko - z wyżej wymienionymi poprawkami. (Jeśli masz, pisz!).

PS Prosiłabym Cię, byś przy dodawaniu wiersza oznaczała go w poprawny sposób - Twój wiersz nie jest ani mroczny, ani filozoficzny, ani biały. Ułatwisz nam pracę.