Wstaję wczesnym rankiem Wraz ze wschodem słońca Nędznie wyczołguję się z łóżka I sunę jak widmo po zimnych kafelkach Spoglądam mętnie w swe lico Pogrążone jeszcze we śnie Marzę by to iż wstałam Okazało się tylko koszmarem Odgarniam poplątane włosy z czoła Uchylam usta i głośno ziewam Wiem już iż naprawdę zbudziłam sie ze snu Niestety Ociągając się dochodzę do kuchni Ciemność pomieszczenia kłóci się Z jasności i rześkością poranka Ale ja jestem przemęczona i tego nie zauważam Otwieram szafkę ze skrzypieniem Drażniącym moje uszy Niczym umierające w katuszach koty Ręka spotyka się z lodowatym metalem Wsypuję do kubka ziarenka zbawienne Doprawiam kryształkami cukru I już wrzątkiem zalewam By po chwili się nim delektować Parujący napój parzy me wargi Sprawiając iż łzy stawają w oczach Biorę pierwszy łyk I tonę w czarnej ekstazie Kończę smakować kawę Moje tęczówki się rozszerzają Otwieram szeroko oczy i wdycham chłodne powietrze Całkowicie i prawdziwie rozbudzona

Płeć: nieznana
Ocena: 5
Liczba komentarzy: 2    
Data dodania: 25.04.2009r.

Brooke Użytkownik wpmt 26 04 2009 (08:41:39)

Użytkownik ocenił pracę na 5
Hospocjum bardziej mi się podoba ale ten też jest niezły. Nie podoba mi się tylko wers: Niczym umierające w katuszach koty. To mnie odrzuciło ale reszta jest dobra. Daję naciągane 5

aubrey Użytkownik wpmt 25 04 2009 (22:30:44)

wiersze utrzymane w koncepcji Victorii.Q.Ale to nie plagiat. Akceptuję, lecz nie ocenię